ترجمه دو شعر از امیلی دیکنسون

اگر بتوانم قلبی را از شکستن باز دارم
در بی هوده گی زندگی نخواهم کرد
اگربتوانم زندگیِ پر دردی را آرام کنم
یا دردی را فرو نشانم
یا به کمک سینه سرخی ضعیف بشتابم
در رساندن دوباره به لانه اش
در بیهوده گی زندگی نخواهم کرد
 

//////////////////////

ابتدا قلب لذت را می طلبد
سپس
گریز از درد
وپس از آن
این تسکین دهنده های کوچک
آن بی حس کننده رنج
و سپس
به خواب رفتن
و پس از آن
اگر چنین شد
بازجویش
آزادش خواهد گذاشت
برای مردن
 

​